Μοιραστείτε αυτό
Συγγραφέας: Του Menahal Begawala
Τα ζητήματα που παρουσιάζονται εδώ αποτελούν μέρος μιας πολύ μεγαλύτερης εικόνας και σίγουρα δεν υπάρχουν στο κενό
Όταν έγινα θεραπευτής είχα ένα όραμα να βοηθήσω τους ανθρώπους να περάσουν δύσκολες στιγμές, επικοινωνούν καλύτερα με τις οικογένειές τους, και να αναπτύξουν προοπτική όταν ένιωθαν κολλημένοι. Έχω τιμήσει με το προνόμιο να μου επιτραπεί να ρίξω μια ματιά στις ζωές των πελατών μου με αυτόν τον στόχο κατά νου. Το μεγαλύτερο προνόμιο μου (και πρόκληση) μέχρι τώρα έχει εργαστεί με έφηβα κορίτσια.
Όταν κάθομαι απέναντι από νεαρά κορίτσια που προέρχονται από μουσουλμανικές οικογένειες, Η πρώτη μου πρόκληση είναι να αντιμετωπίσω τη δική μου ανησυχία. Δεν ξέρω τι προκαταλήψεις θα έχουν βλέποντας έναν συντηρητικά ντυμένο χιτζάμπ να φοράει θεραπευτή. Ως εδώ, Βρήκα αυτές τις νεαρές γυναίκες όχι μόνο ανοιχτές, αλλά και με χαρά να συνεργαστεί μαζί μου. Ενώ δεν είναι η θέση μου ως θεραπευτής να είμαι θρησκευτική φιγούρα για τους πελάτες μου, Αναγνωρίζω ότι σε κάποιο επίπεδο νιώθουν ανακούφιση που μπορούν να μιλήσουν ανοιχτά με κάποιον που φαίνεται να ενσαρκώνει την ίδια την πτυχή του υπόβαθρου από την οποία αισθάνονται αποκομμένοι.
Πιστεύω ότι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα νεαρά μουσουλμάνα κορίτσια στην πλοήγηση της ταυτότητάς τους στη σημερινή κοινωνία είναι πιο δύσκολες από ποτέ. Ανάμεσα στους συνεχείς αγώνες της κοινωνίας, οικογενειακό, και πολιτιστικές πιέσεις, η σεξουαλικότητα των γυναικών, και τον συχνά αρνητικό αντίκτυπο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, young girls are often left navigating identity issues that would leave many adults in a paralyzing bind. For the sake of this article, I will limit the conversation to issues surrounding adolescent girls and sexuality.
It’s a pervasive issue that is impacting the Muslim community.
“I don’t think that any boy can ever there for me emotionally like Amani* is. And I just can’t see myself being with a boy who isn’t there for me emotionally.”
“I always crushed on Jasmine, never on Aladdin.”
SEXUALIZATION AND THE LOSS OF IDENTITY
As an Education major, I was required to readThe Disappearance of Childhood, by Neil Postman. Postman discussed the impact of media on the portrayal and loss of innocence in children. Είναι ασφαλές να πούμε ότι η κοινωνία έχει προχωρήσει πολύ από τότε 1994 όταν εκδόθηκε αυτό το βιβλίο, και ότι έχουμε πολύ περισσότερες πηγές εισόδου μέσων από ό,τι ήταν διαθέσιμες στη δεκαετία του '90. Είτε μέσω εκτύπωσης, φιλτραρισμένες φωτογραφίες στο Instagram, ή τηλεόραση, νεαρά κορίτσια βομβαρδίζονται συνεχώς με εικόνες του τι θεωρείται όμορφο και ελκυστικό. Το χάσμα μεταξύ κοριτσιών και γυναικών κλείνει γρήγορα καθώς τα κορίτσια φθάνουν στην εφηβεία και ωριμάζουν σωματικά σε μικρότερες ηλικίες από ποτέ. Τα ρούχα και η μόδα για tweens και ενήλικες γυναίκες σχεδόν δεν διακρίνονται, που κάνουν τα νεαρά κορίτσια να επικεντρώνονται στην εμφάνισή τους (με ή χωρίς χιτζάμπ) προτού έχουν την ευκαιρία να αναπτύξουν μια βαθύτερη αίσθηση ταυτότητας.
Κάθε μέρα, νεαρά κορίτσια λαμβάνουν συνεχώς αντίθετα μηνύματα για την ταυτότητα, ελευθερία, έχοντας φωνή, και σεμνότητα. Όταν η εκμετάλλευση της γυναίκας κρύβεται ως απελευθέρωση και ανεξαρτησία, είναι εύκολο να δει κανείς πώς η εμφάνιση και η σεξουαλικότητα κάποιου μπορεί να θεωρηθεί ότι αξίζει. Αφ 'ετέρου, όταν εμβαθύνουμε στην ιδέα ότι η σεμνότητα αφορά αποκλειστικά τα εξωτερικά ενδύματα, στέλνουμε το ίδιο επιζήμιο μήνυμα: ότι η αξία μιας γυναίκας υποβιβάζεται στον τρόπο που ντύνεται. Σημειώστε ότι αυτό δεν είναι ένα σχόλιο σχετικά με το καθεστώς του χιτζάμπ στο Ισλάμ. Η πρόθεση εδώ είναι να τονίσουμεπως μιλάμε με τα νεαρά κορίτσια μας και τι μηνύματα τους δίνουμε όταν αποφεύγουμε τα πιο βαθιά πιο ουσιαστικά, αν και δύσκολο, συνομιλίες.
ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ VS. ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΠΟΙΗΣΗ
Ο Δρ. Ο Leonard Sax κάνει διάκριση μεταξύ σεξουαλικότητας και σεξουαλικότητας στο βιβλίο του Girls on The Edge. Σημειώνει τη σημασία της αναγνώρισης της σεξουαλικότητας ως σημαντικό και υγιές μέρος της ανάπτυξης του εφήβου. Η σεξουαλικότητα έχει να κάνει με το ποιος είναι, ένα μέρος της ταυτότητάς της, ενώ η σεξουαλικότητα είναι η εστίαση στο πώς φαίνεται κάποιος. Η σεξουαλικότητα είναι ένα φυσιολογικό και απαραίτητο μέρος της ανθρώπινης ανάπτυξης. Η ανθρώπινη σεξουαλικότητα ορίζεται ως «η ποιότητα του να είσαι σεξουαλικός, ή τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι βιώνουν και εκφράζονται ως σεξουαλικά όντα. Αυτό συνεπάγεταιβιολογικός, ερωτικός, φυσικός, Συναισθηματική, κοινωνικός, ήπνευματικός συναισθήματα και συμπεριφορές».1 Η εφηβεία είναι μια περίοδος που οι νέοι ανακαλύπτουν τη θέση τους στον κόσμο ενώ περιηγούνται στο σώμα τους που αλλάζει, συναισθήματα, και κοινωνικές ζωές. Η σεξουαλικότητα είναι συνυφασμένη σε κάθε πτυχή του νέου ατόμου τόσο με τον εαυτό του όσο και με τον κόσμο γύρω του. Είναι φυσιολογικό, φυσικός, και υγιείς. The sexualization of young girls however, is not.
Sexualization, unlike sexuality, is when the focus is on one’s appearance and sex appeal and goes hand in hand with objectification. It goes without saying that the sexualization of womenleads to many negative consequences beyond the scope of this article. Ωστόσο, within the Muslim community, it seems like we’ve become so scared of these consequences that we are stuck on external solutions in the name of protection/safety. Healthy and necessary conversations about sexuality are abandoned and even stigmatized. The resulting message for girls is that their sexuality, and in essence, their being, is shameful and cannot be spoken of. Σαν άποτέλεσμα, our young women are left to navigate the challenges of developing an identity inclusive of their entire selves on their own. Μου είπε ένας πελάτης, «Η μαμά μου δεν θέλει να αγκαλιάζω αγόρια. Αυτό δεν έχει σημασία γιατί έτσι κι αλλιώς είμαι bisexual». Δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι πώς μπορεί η κοπέλα να το είχε πάρει διαφορετικά αν η μητέρα της μιλούσε για την αυτοεκτίμησή της καιΓιατί της ζητούσε να απέχει από ορισμένες συμπεριφορές. Αυτό που δεν συνειδητοποιούμε είναι ότι όταν οι ενήλικες στη ζωή αυτών των εφήβων δεν τους καθοδηγούν με αγάπη και κρατούν ανοιχτή την πόρτα για διαδραστικές συνομιλίες, Τα social media μπορούν πολύ εύκολα να καλύψουν το κενό.
Είναι φυσιολογικό για τους έφηβους να έχουν ερωτήσεις σχετικά με το αναπτυσσόμενο σώμα τους και τη σεξουαλική τους επίγνωση. Κάνουμε κακό στα παιδιά μας και στις κοινότητές μας όταν επιλέγουμε να αγνοήσουμε την πραγματικότητα της ανάπτυξής τους. Δεν ήταν ασυνήθιστο κατά την εποχή του Προφήτη οι γυναίκες να έρχονται για να κάνουν ερωτήσεις για προσωπικά θέματα. Ήξεραν ότι η σεμνότητα και η διαφάνεια μπορούσαν να συνυπάρχουν. Βλέπουμε, στο παρακάτω χαντίθ, ότι ο Προφήτης ήταν ξεκάθαρος σχετικά με την ανταπόκριση μιας γυναίκας στη σεξουαλική διέγερση και το συμπέρασμα ότι αυτό είναι μέρος και αναπόσπαστο μέρος της σύλληψης.
Ο Ουμ-Σουλείμ ήρθε στον Απόστολο του Αλλάχ και είπε, "Αληθώς, Ο Αλλάχ δεν ντρέπεται (σου λέω) η αλήθεια. Είναι απαραίτητο για μια γυναίκα να κάνει μπάνιο αφού έχει ένα υγρό όνειρο (νυχτερινή σεξουαλική απόρριψη?) Ο Προφήτης απάντησε, "Ναί, αν παρατηρήσει έκκριση». Ομ Σουλεΐμ, μετά κάλυψε το πρόσωπό της και τη ρώτησε, «Ω Απόστολε του Αλλάχ! Παίρνει μια γυναίκα απαλλαγή?" Απάντησε, "Ναί, ας είναι το δεξί σου χέρι στη σκόνη (An Arabic expression said light-heartedly to a person whose statement you contradict) and that is why the son resembles his mother.” Sahih Muslim 608 Κεφάλαιο 3, The Book of Menstruation (Kitab Al-Haid) `
SEXUAL IDENTITY
In addition to sorting through their physical, Συναισθηματική, and social growth, the youth of today are living in a time where it’s almost expected that they will explore, or at least question, their sexual identity. This is another topic that the Muslim community often likes to keep behind closed doors. We assume that our children will accept the heterosexual norms of our religious and cultural communities. Many will, but it’s not something that can be taken for granted. Whether we like it or not, καιirrespective of the Islamic rulings on the topic, Το γεγονός είναι ότι όλο και περισσότερες από τις νέες μας γυναίκες αντιμετωπίζουν ερωτήματα σχετικά με τη σεξουαλική τους ταυτότητα. Οι ζωές τους είναι παγιδευμένες στη διχοτόμηση μιας κοινωνίας στην οποία ενθαρρύνεται η σεξουαλική εξερεύνηση και σε σπίτια και κοινότητες όπου η συζήτηση για τη σεξουαλικότητα είναι ταμπού.
Σε έναν πολιτισμό όπου 1) Η σεξουαλική οικειότητα κοριτσιού-κοριτσιού δεν είναι πλέον ταμπού, 2) ρευστότητα του σεξουαλικού προσανατολισμού, ειδικά για τα θηλυκά, κανονικοποιείται, 3) όπου η συναισθηματικά αδέσμευτη γονική μέριμνα μπορεί να αφήσει στα κορίτσια ένα συναισθηματικό κενό να καλύψουν, και 4) όπου οι νέοι άνδρες είναι λιγότερο ώριμοι από ό,τι ήταν παλιά, Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι όλο και περισσότερα νεαρά κορίτσια στρέφονται στο ίδιο φύλο για άνεση κατά τη διάρκεια αυτών των διαμορφωτικών και δύσκολων ετών2. Όταν τα κορίτσια παλεύουν με τις φυσιολογικές αναπτυξιακές προκλήσεις της εφηβείας, ενώ ζουν σε σπίτια όπου νιώθουν ότι τους αγνοούν, επικρίθηκε, ή παρεξηγημένη, μπορεί να μεταφραστεί σε χαμηλή αυτοεκτίμηση, κατάθλιψη, ανησυχία, και/ή εξέγερση.
Οι συνομήλικοι γίνονται εύκολα το κύριο σύστημα υποστήριξης, και η συναισθηματική οικειότητα μπορεί να μεταφραστεί σε σωματική οικειότητα. Όταν ρώτησα έναν από τους πελάτες μου για τα συναισθήματά της για την οικογένειά της που την αγνοούσε, είπε «Δεν με νοιάζει. Οι φίλοι μου είναι ο κόσμος μου. Είναι τα πάντα μου! Πράγματι, και μην το πεις στη μητέρα μου αυτό, Ο καλύτερός μου φίλος και εγώ ξεκινήσαμε να βγαίνουμε έξω πριν από μερικές εβδομάδες». Δούλεψα με αυτήν την πελάτισσα αρκετό καιρό για να ξέρω ότι δεν μένει ανεπηρέαστη από την απόλυση της οικογένειάς της απέναντί της, αλλά ότι τα καταφέρνει μέσα από τις φιλίες της — οι οποίες μπορεί να καταλήξουν να γίνουν και ρομαντικές.
Ο Δρ. Ο Sax υποστηρίζει ότι «τα ίδια τα κορίτσια μπορεί να μην καταλαβαίνουν τι συμβαίνει επειδή τα κορίτσια δεν έχουν επαφή με τη δική τους σεξουαλικότητα». (Π 33) Σύμφωνα με τον Δρ. Σαξ, Ο αριθμός των νεαρών γυναικών που ταυτίζονται ως λεσβίες ή αμφιφυλόφιλες μπορεί να είναι κάπου μεταξύ 15 προς το 23%. Πρέπει να σταματήσουμε να υποθέτουμε ότι τα μουσουλμάνα έφηβα κορίτσια και οι νεαρές γυναίκες δεν εμπίπτουν σε αυτό το εύρος. Πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε ότι οι επιφανειακές συζητήσεις για τη σεμνότητα και το χιτζάμπ και οι προτροπές να «κάνεις τάκουα» με απειλές για κόλαση δεν είναι βιώσιμη λύση. Τα ζητήματα είναι πολύ βαθύτερα και απαιτούν από εμάς να απομακρυνθούμε από τις ζώνες άνεσής μας και να κοιταχτούμε στον καθρέφτη ως γονείς, ενήλικες, και ως κοινότητα.
ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ
Χιτζάμπ. Είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό πολλών ανθρώπων. Τα ερωτήματα για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να υπάρχουν χωρίσματα στο masajid εξακολουθούν να συζητούνται έντονα. Στην υπεράσπιση των θέσεων μας για τα φυσικά εμπόδια μεταξύ ανδρών και γυναικών, χάνουμε το γεγονός ότι τα νεαρά κορίτσια μας παλεύουν; ανεξάρτητα από το αν φορούν χιτζάμπ ή όχι. Όταν πρόκειται για μουσουλμάνα κορίτσια, κολλάμε τόσο πολύ με το θέμα των εξωτερικών εμφανίσεων που καταλήγουμε να παραβλέπουμε συζητήσεις για το τι σημαίνει να δημιουργείς μια υγιή αίσθηση ταυτότητας, σεξουαλικότητα, και αυτοεκτίμηση. Το υποκείμενο ζήτημα δεν είναι η παρουσία ή η απουσία του φυσικού φραγμού, χιτζάμπ, τύπος ρούχου, ή μακιγιάζ, όσο κι αν οι ταυτότητες των κοριτσιών μας καθορίζονται και περιορίζονται σε αυτά τα πράγματα. Δεν υποστηρίζω ότι πρέπει να εγκαταλειφθεί η συζήτηση ή η συζήτηση για το χιτζάμπ με τα κορίτσια μας. Εγώ πάντως πιστεύω, ότι αυτές οι συνομιλίες πρέπει να γίνουν μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο που τις κάνει πιο ουσιαστικές.
Στο ένα άκρο, η θρησκευτικότητα επιβάλλεται στα κορίτσια. Τους διδάσκουν τι είναι χαλάλ, τι είναι χαραμ, και συχνά προειδοποιούνται υπερβολικά για ενέργειες που θα τους οδηγήσουν στην κόλαση. Τα κορίτσια διδάσκονται ότι το χιτζάμπ είναι σημαντικό επειδή είναι ανάλογο με τα γλυκά που πρέπει να καλύπτονται από μύγες. Τι διδάσκει αυτό κορίτσια? Δεν μπορώ να ξεπεράσω πόσους νέους συναντώ που απομακρύνονται από το Ισλάμ επειδή τους έχει δοθεί μια τόσο σκοτεινή και αδαή προοπτική. Στην καλύτερη, υποχρεώνουν διστακτικά. Στη χειρότερη περίπτωση, αρχίζουν να ταυτίζονται ως «άθεοι στην ντουλάπα». Όταν δεν αντιμετωπίζουμε τους νεότερους από εμάς με συμπόνια και έλεος, αρχίζουν να πιστεύουν ότι ο Θεός —τις διδασκαλίες του οποίου μεταδίδουμε— δεν έχει επίσης συμπόνια και έλεος.
Ο Ibn Majah αφηγείται από τον Jundab ibn ‘Abdallah που είπε: «Ήμασταν με τον Προφήτη – μια ομάδα νεαρών κοντά στην ηλικία της ωριμότητας. Μάθαμε τι ήταν το ιμάν πριν μπορέσουμε να μάθουμε το Κοράνι. Στη συνέχεια μάθαμε το Κοράνι. Κάνοντας αυτό, αυξήσαμε το ιμάνι μας».
Αυτό το χαντίθ μας δείχνει ότι ο Προφήτης ξεκίνησε τη διδασκαλία του για τους νέους αναπτύσσοντας μια σχέση με τον Αλλάχ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το χιτζάμπ είναι εντολή του Αλλάχ. Ωστόσο, όταν ανάγουμε τις θρησκευτικές διδασκαλίες μόνο σε μαθήματα χαλάλ/χαράμ, η σχέση με τον Αλλάχ δεν έχει την ευκαιρία να αναπτυχθεί.
Το άλλο άκρο είναι όταν οι συζητήσεις για σεμνότητα και σωστή χιτζάμπ χλευάζονται και θεωρούνται επικριτικές ή/και πολιτιστικές. Κατά το δεύτερο κύμα του φεμινισμού, δημοφιλείς αντιλήψεις για τους ρόλους των γυναικών στην κοινωνία, Η σεξουαλικότητα και τα αναπαραγωγικά τους δικαιώματα συζητήθηκαν, και η σεμνότητα εθεωρείτο ως υποπροϊόν της ανδρικής πατριαρχίας. Πολλές από αυτές τις αντιλήψεις έχουν εδραιωθεί στη μουσουλμανική κοινότητα και οποιεσδήποτε ερωτήσεις ή επικρίσεις για το σύγχρονο χιτζάμπ και τις τάσεις της μόδας θεωρούνται πολιτικά εσφαλμένες. Έχει γίνει όλο και πιο συνηθισμένο να συναντάς νεαρές μουσουλμάνες «φεμινίστριες». Χρησιμοποιώ αποσπάσματα γύρω από τη φεμινιστική, επειδή πιστεύω ότι πολλές νεαρές γυναίκες δεν γνωρίζουν πραγματικά την ιστορία του φεμινισμού, ή πώς τους επηρεάζει πέρα από το να τους δίνει περισσότερα δικαιώματα από αυτά που τους παρέχονται εντός των οικογενειών τους.
Το πρόβλημα και με τις δύο αυτές προσεγγίσεις είναι ότι απομακρύνουν τις υγιείς συζητήσεις για τη σεξουαλικότητα και την ταυτότητα. Είμαστε τόσο απασχολημένοι με την επιβολή ή την υπεράσπιση εξωτερικών παραγόντων που οι βαθύτερες συζητήσεις πέφτουν στο περιθώριο. Επίσης, δεν βοηθάει το γεγονός ότι η ευρεία χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αναγκάζει τα κορίτσια να είναι πάντα «έτοιμα για κάμερα» μήπως μια μη κολακευτική φωτογραφία τους μπει στο Snap story κάποιου άλλου.
ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ?
Τα ζητήματα που παρουσιάζονται εδώ αποτελούν μέρος μιας πολύ μεγαλύτερης εικόνας και σίγουρα δεν υπάρχουν στο κενό. Ακολουθούν προτάσεις για το τι μπορούν να κάνουν οι γονείς και οι κοινότητες για τις κόρες τους.
Είμαι περίεργος. Ρωτήστε την τι νιώθει. Αναγνωρίστε ότι είναι δύσκολο. Αναγνωρίστε ότι μπορεί να μην καταλαβαίνετε, αλλά ότι θέλεις. Μην υποθέτετε ότι γνωρίζετε τι περνάει η κόρη σας. Επίσης, Μην μειώνετε τη λύπη της ή άλλο συναίσθημα που σας κάνει να νιώθετε άβολα ως «δραματικό». Έχουμε πάρα πολλές ενήλικες γυναίκες που έχουν ζήσει τη ζωή τους που τους λένε ότι είναι drama queens και με τη σειρά τους, ότι τα συναισθήματά τους δεν ισχύουν. Διαιωνίζουμε αυτή την αδικία στις κόρες μας όταν αγνοούμε τον πόνο τους ή τους λέμε τι κάνουνπρέπειήδεν θα έπρεπενα νιώθεις.
Ενσυναίσθηση. Μπορεί να μην ξέρεις πώς είναι να είσαι στη θέση της κόρης σου. Μπορεί να μην καταλαβαίνειςΓιατί νιώθει όπως νιώθει, είτε λυπηρό, ανήσυχος, μοναχικός, ή ενθουσιασμένος. Αλλά ξέρετε ποια είναι αυτά τα συναισθήματα. Αναμφίβολα τα έχεις νιώσει. Αφήστε τις κόρες σας (και γιους για αυτό το θέμα) να ξέρεις ότι έχεις νιώσει κι εσύ έτσι κάποια στιγμή στη ζωή σου, και εξακολουθεί να βιώνει αυτά τα συναισθήματα. Κανονικοποιήστε αυτά τα συναισθήματα για τα παιδιά σας. Αναγνωρίστε και εκφράστε λεκτικά την ύπαρξή τους.
Όταν δεν συμπάσχουμε με τα παιδιά, μπορεί να εμφανιστεί ως αδιαφορία ή ντροπή. Πολύ συχνά βλέπω γονείς να λένε στα παιδιά τους να μην κλαίνε ή να μην αισθάνονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Αυτό ελαχιστοποιεί τα πραγματικά και συχνά δύσκολα συναισθήματα και δεν διδάσκει στους νέους πώς να πλοηγούνται στις περιστάσεις που τα προκαλούν. Απλώς τους διδάσκει να κλείνουν τα συναισθήματά τους. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούμε να απενεργοποιήσουμε επιλεκτικά τα συναισθήματα. Όταν επιλέγουμε να κλείσουμε την ικανότητά μας να νιώθουμε πόνο και θλίψη, άθελά μας απενεργοποιούμε επίσης την ικανότητά μας να νιώθουμε χαρά και ενθουσιασμό.
Δώσε προσοχή. Παρατηρήστε αλλαγές στη διάθεση της κόρης σας. Μήπως απομονώνεται? Είναι συνεχώς στα social media? Ενώ είναι φυσιολογικό για τους έφηβους να απομακρύνονται από τους γονείς τους, δεν είναι φυσιολογικό να τα αποκλείσουν εντελώς. Η προσοχή απαιτεί να αφιερώνουμε χρόνο με τα παιδιά μας και να γνωριστούμεποιοι είναι. Σημαίνει να κοιτάξουν πέρα από τους βαθμούς τους και αν ξέρουν πώς να φτιάχνουν chai στα ενδιαφέροντά τους, τα πάθη τους, και τους αγώνες τους.
Σταματήστε να συγκρίνετε. Όχι στους αγώνες σου, όχι στις επιτυχίες ενός αδερφού, όχι στην καλοσύνη άλλου ξαδέρφου/φίλου/τυχαίου ατόμου. Η σύγκριση δεν παρακινεί θετικά κανέναν. Τα κορίτσια μας έχουν αρκετές επιζήμιες συγκρίσεις με τα μοντέλα με αερογράφο που είναι το πρότυπο ομορφιάς. Ας μην τους κάνουμε να πιστέψουν ότι δεν είναι αρκετά καλοί λέγοντάς τους ότι ο τάδε και ο άλλος αντιμετώπισαν τον ίδιο αγώνα ή πέρασαν το ίδιο τεστ.. Η σύγκριση στέλνει ένα μήνυμα ότι δεν μας αρέσει αυτό που είναι. Αντί να κάνουμε συγκρίσεις με τις καλές συμπεριφορές των άλλων, μάθετε να παρατηρείτε και να επαινείτε τοπροσπάθειες που γίνονται.
Να είστε πρόθυμοι να είστε ο κακός γονιός. Είναι πιθανό να δείξεις αγάπη, συμπόνια, και αποδοχή στα παιδιά, θέτοντας παράλληλα υγιή όρια. Ενθαρρύνω όλους όσοι είναι γονείς, ή συνεργάζεται με νεαρά κορίτσια με οποιαδήποτε ικανότητα ανάγνωσηςGirls on The Edge για να κατανοήσουν καλύτερα τις επιπτώσεις των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, σεξουαλική ταυτότητα, και άλλοι παράγοντες στην ανάπτυξη των κοριτσιών. Δεν θα είναι εύκολο να πας ενάντια στον κόκκο πολλών δημοφιλών κανόνων, αλλά θα είναι πιο υγιές για τα κορίτσια μας μακροπρόθεσμα.
Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό όταν πρόκειται για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.Η έρευνα έχει δείξει συσχέτισημεταξύ της χρήσης τουμέσα κοινωνικής δικτύωσης και κατάθλιψη. Η συνεχής σύνδεση μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στις νεαρές γυναίκες, και εναπόκειται στους γονείς να ρυθμίσουν και να διδάξουν στα παιδιά τους πώς να είναι υπεύθυνα και ισορροπημένα στη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Να είστε πιο θετικοί πιο συχνά. Αφού δούλεψε με πολλά νεαρά κορίτσια ως σύμβουλος, Έχω παρατηρήσει ένα μοτίβο. Κάθε ένα από αυτά, ΧΩΡΙΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗ, αισθάνονται ότι τους επικρίνουν και/ή τους αγνοούν οι γονείς τους. Όταν συναντιέμαι με τους γονείς, Μπορώ να δω γνήσια αγάπη και ανησυχία για τις κόρες τους. Ωστόσο, αυτό εκφράζεται με τη μορφή παραπόνων ή προτάσεων για βελτίωση, ενώ πρέπει να διερευνηθεί η εκτίμηση και οι γνήσιες φιλοφρονήσεις. Ακόμα και όταν πρόκειται για σχέσεις ενηλίκων, Ο Δρ. Τζον Γκότμαν, ένας διάσημος ειδικός σχέσεων διαπίστωσε ότι οι επιτυχημένοι γάμοι έχουν α 5:1 αναλογία θετικών προς αρνητικών αλληλεπιδράσεων. Ως ενήλικες, εμείςχρειάζομαι να επικυρωθεί και να αναγνωριστεί θετικά στις σχέσεις μας. Ωστόσο, στη φασαρία της καθημερινής ζωής και στην εκτέλεση εργασιών, ξεχνάμε να το κάνουμε αυτό για τα παιδιά μας. Το πιο σημαντικό συστατικό της υγιούς ανάπτυξης των παιδιών μας είναι να γνωρίζουν ότι τα αγαπούν. Μην υποθέτετε ότι τα παιδιά σας ξέρουν ότι τα αγαπάτε. Να τους λέτε συχνά ότι το κάνετε.
Δημιουργήστε ευκαιρίες. Εδώ μπαίνει η κοινότητα. Πρέπει να δημιουργήσουμε δρόμους για τα κορίτσια να εξερευνήσουν τα ενδιαφέροντά τους και να αναπτύξουν την αίσθηση του εαυτού τους στο πλαίσιο μιας κοινότητας. Ο Δρ. Ο Sax συζητά τη σημασία των κοριτσιών που ασχολούνται με μια κοινότητα γυναικών διαφόρων ηλικιών, καθώς και να δίνουν στα κορίτσια την ευκαιρία να εξερευνήσουν την πνευματικότητά τους. Τα masajid μας είναι ιδανικά μέρη για γυναίκες, γέροι και νέοι, να ενωθούν και να αναπτύξουν μια πολυδιάστατη αίσθηση του εαυτού.
Αναζητώ βοήθεια.Η ζωή είναι δύσκολη. Κάποια στιγμή αναπτύξαμε την προσδοκία ότι θα έπρεπε να τα ξέρουμε όλα ή με κάποιο τρόπο να μπορούμε να τα καταλάβουμε. Αυτό απλά δεν είναι αλήθεια. Πρέπει να αναπτύξουμε την ικανότητα να ζητάμε βοήθεια όταν τη χρειαζόμαστε σε ένα άτομο, οικογενειακό, και κοινοτικό επίπεδο. Αυτό μπορεί να λάβει τη μορφή αναζήτησης θεραπείας ή συμβουλευτικής, στηρίζεται σε έναν φίλο για υποστήριξη, ή να λάβετε επαγγελματική συμβουλή κάποιου είδους. Όταν δεν είμαστε διατεθειμένοι να ζητήσουμε βοήθεια, Επίσης συχνά καταλήγουμε να μην μπορούμε να είμαστε χρήσιμοι.
Γίνε πρότυπο. Όχι μόνο από την άποψη της θρησκευτικής ή επαγγελματικής επιτυχίας. Ο αγώνας και η αποτυχία είναι μέρος της ζωής. Αυτοί οι επισκέπτες μπαίνουν και βγαίνουν από τη ζωή μας σε κάθε στάδιο. Δεν μας κάνουν λιγότερους ούτε μειώνουν την αξία μας. Όταν μαθαίνουμε να είμαστε ειλικρινείς σχετικά με τους περιορισμούς μας και είμαστε πρόθυμοι να αντιμετωπίσουμε τα δικά μας συναισθήματα, δείχνουμε στους νέους γύρω μας ότι δεν είναι μόνο εντάξει, αλλά και ασφαλής, να το πράξουν. Να είστε πρόθυμοι να αντιμετωπίσετε τις προκλήσεις που είναι άβολες. Τα παιδιά μας το κάνουν κάθε μέρα.
Ο Μεναχάλ μεγάλωσε στο Κουίνς, Νέα Υόρκη. Είναι απόφοιτος του Ινστιτούτου Al-Huda και έχει μεταπτυχιακό στη Συμβουλευτική Κλινικής Ψυχικής Υγείας. Το Menahal συνεργάζεται με ιδιώτες, οικογένειες, και ζευγάρια που καλύπτουν μια πελατειακή βάση με ένα ευρύ φάσμα θεμάτων ψυχικής υγείας, συμπεριλαμβανομένων των διαταραχών κατάχρησης ουσιών. Κυρίως ο Menahal έχει ολοκληρώσει τα Levels 1-3 συμβουλευτικής γάμου μέσω του Ινστιτούτου Gottman, παγκοσμίως γνωστή για το έργο της σχετικά με τη σταθερότητα του γάμου και την πρόβλεψη διαζυγίου. Επειτα, συνεργάστηκε με το Ινστιτούτο Γκότμαν για τη συγγραφή του Ισλαμικού Οδηγού Αναφοράς στη Μέθοδο Γκότμαν. Τώρα παρακολουθεί εκπαίδευση στην Αισθησιοκινητική Ψυχοθεραπεία, μια μέθοδος αντιμετώπισης του τραύματος.
ΣτοΑγνός γάμος, Βοηθάμε 50 άνθρωποι την εβδομάδα παντρεύονται!Βρείτε Ασκούμενους Μουσουλμάνους Μουσουλμάνους τώρα!
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ Δωρεάν 7 Ημερήσια δοκιμή
Στο Αγνός γάμος, Βοηθάμε 80 άνθρωποι την εβδομάδα παντρεύονται! Μπορούμε να σας βοηθήσουμε να βρείτε και τον δίκαιο σύντροφό σας! Κάνε εγγραφή τώρα
Αφήστε μια απάντηση