De lessen van het moederschap - Uit het dagboek van een jonge moeder

Beoordeling plaatsen

Beoordeel dit artikel
Door Zuiver huwelijk -

Bron: aaila.org

Auteur: Klaudia Khan

En in de eerste weken na de geboorte van mijn dochter was ik oprecht teleurgesteld dat ik me net hetzelfde voelde. Ja, er was een nieuw klein persoon in mijn leven waar ik van leerde houden en nieuwe verantwoordelijkheden, maar verder voelde ik me precies hetzelfde. Dus was het goed? Of misschien was er iets niet ‘geklikt’ en was ik nog niet echt een moeder?

In de weken daarna leerde ik dat moeder zijn echt een verschil maakt, bevrijdt voorheen onbekende emoties en vooral:, verandert je perspectief. Maar dan, de transformatie die ik onderging betekende niet echt dat ik de ideale moederfiguur moest worden die ik in mijn hoofd had geconstrueerd, tenminste gedeeltelijk, op beroemde moederpersonages uit de literatuur zoals Dolly in Anna Karenina. Ja, Ik had veel geduld voor mijn dochter die elk kwartier wakker werd en melk eiste, maar ik had geen geduld meer voor andere mensen, vooral geen verkopers aan de telefoon en anderszins, receptionisten in de praktijk die graag hun tijd namen en vrienden van vrienden van mijn moeder die me onderweg aanhielden om een ​​kijkje in de kinderwagen te nemen en doorgingen met praten terwijl ik wist dat de baby snel wakker zou worden en honger zou hebben en ik was nog een kwartier lopen van huis. Ik had gewoon zin om in hun gezicht te schreeuwen: 'Stop met mijn tijd te verspillen! Ik heb een baby!’ En al mijn kostbare tijd was alleen voor haar!

De tweede les was dat het moeilijkste aan het opvoeden van de baby is dat je niet weet wat je moet doen, maar liever kiezen wat het juiste is om te doen. Het advies van mijn moeder met betrekking tot pasgeborenen was soms precies het tegenovergestelde van wat mijn schoonmoeder aanraadde en toen, er waren zoveel tantes en neven, die er allemaal in slaagden om gezonde kinderen groot te brengen en niet konden wachten om hun mening te delen over de beste manieren van moederen. Als jonge moeder moest ik diplomatie leren, rekening houdend met het feit dat iedereen mijn kind het beste wenst. Ook al voelde ik, misschien een beetje opschepperig, dat ik mijn kind het beste ken, Ik wilde niemand beledigen door hun begeleiding te weigeren. Ik hoopte dat het bij het tweede kind een ander verhaal zou zijn, maar nee, het was allemaal weer voorbij!

Alhamdulillah, mijn geliefde dochters zijn erin geslaagd om onder mijn hoede te overleven. De oudste is nu een heel lief en spraakzaam kind van twee. De jongere baby, een brutaal meisje van tien maanden oud, begint haar karakter te laten zien, zo heel anders dan haar oudere zus. Ik zie ze allebei hun eigen karakter ontwikkelen, hun eigen ideeën en meningen vormen, hun voorkeuren en antipathieën. En elke dag, ik voel, het moederschap leert me iets nieuws. Mijn twee dochters geven me lessen voor het leven. Ik denk dat je het ook andersom kan leren, maar moeder zijn geeft je een zeer hechte en intieme relatie en dit kan de meest betekenisvolle inzichten opleveren.

Ook als je niet alles begrijpt, iemand anders, wie heeft meer ervaring dan jij en wie zorgt voor jou?, doet.

Mijn dochter doet het 's ochtends graag rustig aan. Ze neemt graag wat speelgoed mee naar bed, ga liggen en knuffel of laat een verhaaltje voor het slapengaan navertellen als ze wakker wordt. En dan houdt ze er niet zo van om naar de badkamer gehaast te worden, om jurken te krijgen en haar haar te laten kammen. Ze kan niet stil zitten tijdens het ontbijt. 'Eet snel op', want mama gaat binnenkort werken.’ Ze knikt, maar ik weet niet zeker of ze het helemaal begrijpt, afgeleid worden door de aanblik van een eekhoorn buiten het raam en ze keurt het zeker niet goed dat ik wegga. Op sommige dagen dat ze van streek is kostte het me veel moeite om haar te kalmeren voordat ik moet vertrekken en ze bij haar vader blijft, wie werkt er 's middags?. ‘Waarom moet je naar je werk?? Waarom kan ik niet in mijn pyjama blijven? Waarom er nu geen tijd is voor het verhaal?’ Ik probeer deze honderdste keer zo goed mogelijk te beantwoorden, ook al heb ik zin om te zeggen:: 'Omdat ik het zeg.' Dus wat als ik het zeg?? Ik weet het beter dan zij. Ik ben ouder en meer ervaren, Ik begrijp dingen die ze nog niet kon begrijpen en ik ben haar moeder. En dan komt deze gedachte bij me op: iemand weet het beter dan ik. Zo vaak in mijn leven vraag ik het: waarom gebeurt het?? Zo vaak begrijp ik de dynamiek van het leven niet en raak ik van streek, vanwege mijn hulpeloosheid.

Maar Allah SWT weet het het beste. Hij weet wat wij niet weten en niet konden begrijpen. Als ik echt ouder en meer ervaren ben dan mijn tweejarige dochter, dan zou ik moeten weten dat alles in dit leven met een reden gebeurt en dat alles wat Allah ons geeft of laat gebeuren goed is. Sommige dingen zijn duidelijke zegeningen, andere zijn beproevingen die bedoeld zijn om ons geloof te versterken en ons karakter te perfectioneren. ZoalsProfeet Mohammed (PBUH) zei: “De zaak van de gelovige is verbazingwekkend. Al zijn zaken in zijn leven zijn goed, en dit is alleen van toepassing op de gelovige. Als een ramp hem overkomt, hij is geduldig, en dit is een goede zaak voor hem. Als hij een premie ontvangt?, hij dankt Allah, en dit is een goede zaak voor hem.” (Authentieke Hadith, Verteld door moslim, 2999). Mijn dochter houdt misschien niet van ochtenddrukte, maar omdat ze van me houdt en me vertrouwt, ze kan worden overgehaald om dingen op tijd te doen. Dus ik begreep dat met hetzelfde vertrouwen dat de kinderen hebben voor hun ouders, Ik zou Allah moeten vertrouwen en geloven dat wat hij ook voor mij heeft verordend, voor mijn eigen goedheid is en het is alleen aan mij om het te accepteren en ervan te profiteren of anderszins ophef te maken en mezelf ongelukkig te maken. Alhamdulillah voor alledaagse zegeningen die ik niet opmerk en voor die zegeningen die voor mijn ogen duidelijk zijn, zoals gezonde kinderen en liefdevolle familie!

Het is… of niet?

Een ding dat alle moeders leren, is de waarde van tijd. Met twee peuters ben ik constant bezig: Koken, voeden, wassen, dressing, luiers verschonen, spelen, in slaap vallen, schoonmaak… Wanneer mijn twee meisjes 's avonds eindelijk gaan slapen, en nadat ik klaar ben met het schoonmaken van de keuken en al het andere huishoudelijke werk heb gedaan, dat is me overdag niet gelukt, Ik heb eindelijk wat tijd voor mezelf. Ik weet dat het maar een uur of zo duurt voordat ik slaperig word, dus ik moet zorgvuldig kiezen wat ik ga doen. Er is een stapel interessante boeken om te lezen en er is deze lezing aanbevolen door een vriend, er zijn een aantal e-mails die moeten worden beantwoord en het is verleidelijk om een ​​kijkje te nemen op Facebook. Zoveel dingen te doen en zo weinig tijd!

De beroemde hadith komt in me op dat “Gezondheid en vrije tijd zijn twee grote zegeningen waarvan de meeste mensen worden misleid.” (Bukhari, 76:421) Ik herinner me de tijd nog, voordat ik trouwde en kinderen kreeg, toen het mij leek dat er genoeg tijd was voor alles. Inderdaad, Ik deed dingen om "de tijd te doden": gekke tv-programma's kijken, Solitaire spelen op de computer of onwaardige boeken en tijdschriften lezen. Nu ik me realiseerde wat een grote zegen het is om te kiezen wat ik met mijn tijd ga doen, wil ik ervoor zorgen dat ik elke minuut verstandig besteed. Dus om deze paar uur 'vrije tijd' te krijgen, probeer ik mijn klusjes zo snel mogelijk af te handelen. Ik kook vroeg zodat we op tijd kunnen eten en ik meisjes klaar kan maken om naar bed te gaan voordat ze te slaperig worden en zich druk gaan maken. Ik laat ze opschieten met de tandenborstel en zich omkleden in een pyjama. En als alles klaar is, beide slapen rustig en ik kan eindelijk 'mijn dingen doen' Ik krijg er spijt van dat ik het langere verhaal niet aan mijn dochter heb voorgelezen en dat ik ze niet een paar minuten langer in bad heb laten spelen. Ik maakte me zo druk over de tijd, of het gebrek eraan, dat in plaats van te genieten van de tijd die ik met mijn kinderen doorbreng, Ik maakte er liever een plicht van, een reeks taken die moeten worden afgehandeld. Ik zie mijn moeder spelen met mijn kinderen en ik ben jaloers op haar: ze maakt zich geen zorgen of het hun etenstijd, slaaptijd of melktijd is, voor haar is het altijd 'love-time'. Ze krijgt haar kleinkinderen niet zo vaak te zien en ze draagt ​​niet de verantwoordelijkheid om ze te straffen, zodat ze echt kan genieten van elke minuut die ze samen doorbrengen. Waarom ik dit niet kan doen? Waarom denk ik de hele tijd wat moeten we nu doen?? Waarom kan ik niet gewoon ontspannen en met mijn kinderen spelen?? De tijd die ik ze geef, zal een beter cadeau zijn en zal ze gelukkiger maken dan welk speelgoed dan ook. Kinderen zijn de zegen van Allah SWT en tijd is een andere zegen, dus de twee zegeningen gecombineerd zouden me dubbel geluk moeten geven. Ja, Ik herinner me nog dat het niet allemaal spel is en dat ik degene ben die verantwoordelijk is voor discipline, maar… De tijd gaat zo snel, mijn kinderen groeien op en veranderen zo snel. Ik zal genieten van de tijd met hen zolang ik kan. Ik laat de afwas vanavond ongewassen en knuffel mijn dochters om te slapen. Maar eerst zullen we genieten van een leuk verhaal met alle vragen die de oudste kan bedenken die me van het plot zouden afleiden. We spelen kiekeboe onder het dekbed met de kleine en misschien zelfs een snack in bed. En dit zal de tijd zijn die verstandig wordt geïnvesteerd. Het zou de winst van een glimlach en geluk en een langetermijnrendement in gelukkige herinneringen brengen. Inshallah.

Je beste kant laten zien…

Mijn dochter is Mash'Allah een snelle leerling. Ze onthoudt nieuwe rijmpjes en verhalen in een flits. Ze is ook een heel verlegen kind. Wat betekent dat er geen kans is dat ik aan anderen laat zien hoe slim ze is, want wanneer ik haar zou vragen om te laten zien wat ze heeft geleerd, zou ze gewoon een zwakke glimlach laten zien en zich achter mijn rug verbergen. Dus ik ben het alleen – haar moeder, haar vader en haar zusje die echt een kans hebben om haar te waarderen. Alleen wij kennen haar volledig en alleen wij kunnen haar ‘lezen’ terwijl anderen alleen de omslag zien. Mijn dochter toont de schoonheid van haar geest alleen aan haar naaste familie en daar is echt niets mis mee. Dit is haar dichtstbijzijnde wereld en daar krijgt ze waardering, we hebben haar niet nodig om toegejuicht te worden door iemand die ze ontmoet. En dat zet me aan het denken: hoeveel krijgen we echt van andere mensen te zien? Welke 'omslag' plaatsen ze en kunnen we echt voorbij de gewoonte komen om 'de boeken op de kaft te beoordelen'? Mensen kunnen ons goed of slecht lijken en we zijn klaar om het heel snel in deze duidelijke bewoordingen te bepalen. Maar we zien ze alleen in bepaalde sociale instellingen. Een persoon kan zijn, laten we zeggen, een hele slechte baas, maar een geweldige moeder/vader en vrouw/man. We zien maar één rol die ze spelen, slechts een deel van hun leven. Het kan ook andersom werken. Misschien ontmoeten we een zus die een zeer attente en zorgzame moeder is, maar we weten niet of ze zo verdiept is in het perfect spelen van deze van haar rollen, dat ze haar andere taken verwaarloost. Toch is het beter om altijd van de zonnige kant te kijken. Zoals een beroemde geleerde in de islam Hamdun Al-Qassar ooit zei:: 'Als een vriend onder je vrienden fouten maakt, verzin zeventig excuses voor hen. Als je hart dit niet kan, weet dan dat de tekortkoming bij jezelf ligt.' Ik heb geprobeerd. We zullen, Ik zocht niet echt naar zeventig excuses, maar ik heb geprobeerd er een paar te vinden. Ik heb het zelfs toegepast op willekeurige mensen die ik net op straat heb gezien. Het maakt me zeker gelukkiger om de mensen in beter licht te zien. Het voelt bijna alsof de wereld een stukje beter is geworden, gewoon omdat ik het als een betere plek probeer te zien. Alhamdulillah daarvoor.

Bron: aaila.org

Zuiver huwelijk

….Waar oefening kunst baart

Wil je dit artikel op je website gebruiken, blog of nieuwsbrief? U bent welkom om deze informatie opnieuw af te drukken zolang u de volgende informatie opneemt::Bron: www.PureMatrimony.com – 's Werelds grootste huwelijkslocatie voor praktiserende moslims

Ik hou van dit artikel? Lees meer door u hier aan te melden voor onze updates:https://www.muslimmarriageguide.com

Of registreer bij ons om de helft van je deen te vinden Insha'Allah door te gaan naar:www.PureMatrimony.com

 

2 Opmerkingen naar De lessen van het moederschap - Uit het dagboek van een jonge moeder

  1. Subhannallah!

    Deze zuster maakte me aan het huilen als een baby!

    Hoewel ik geen levend kind heb, Ik had het gevoel alsof ze in mijn gedachten was, vooral met 'D-boek beoordelen op zijn omslag', dankbaar zijn 4 wat we nu hebben & 2 kijk altijd naar de betere kant van mensen & alle situaties’.

    Tanx enorm zuster & moge Allah Azawajal doorgaan 2 zegen je lieve familie- Amin.

    Moge Allah doorgaan 2 verhoog onze patiënt 2 wees minder veroordelend, meer waarderen & 4altijd dankbaar 2 Hem te allen tijde-Amin.

    Dit is een geweldig stuk, Masha Allah!

Laat een antwoord achter

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd *

×

Bekijk onze nieuwe mobiele app!!

Mobiele applicatie voor moslimhuwelijksgids