اسلام ۾ شادي

“۽ سندس نشانين مان هي آهي, ته اوهان جي لاءِ اوهان مان ئي زالون پيدا ڪيائين, ته جيئن توهان انهن سان سڪون ۽ سڪون سان رهو, ۽ هن توهان جي وچ ۾ پيار ۽ رحم ڪيو آهي (دليون): بيشڪ ان ۾ فڪر ڪرڻ وارن لاءِ نشانيون آھن” (قرآن 30:21).

“اي انسانو پنھنجي پالڻھار جي عزت ڪريو, جنهن توهان کي هڪ ذات مان پيدا ڪيو، جنهن جي فطرت ان جي سنگتي پيدا ڪئي, ۽ هن پکڙيل کان (ٻج وانگر) بيشمار مرد ۽ عورتون. خدا جي عزت ڪريو جنهن جي ذريعي توهان پنهنجا گڏيل حق دعوي ڪندا آهيو” (قرآن 4:1).

قرآن مجيد جون مٿيون آيتون ان جو فريم ورڪ بيان ڪن ٿيون ته ان جو بنياد ڪهڙو آهي, اسلام ۾ شادي جا مقصد ۽ مقصد. الله جي آخري حڪمت ۾ اسان کي پهريون ڀيرو ٻڌايو ويو آهي ته ٻئي شريڪ مرد ۽ عورت هڪ ئي ماخذ مان پيدا ڪيا ويا آهن.. انهيءَ ڳالهه تي ڌيان ڏنو وڃي ته اها سندس نشانين مان هڪ آهي.

حقيقت اها آهي ته اسان هڪ ئي روح مان آيا آهيون اسان جي برابري انسانن وانگر, جڏهن اسان جي تخليق جو جوهر ساڳيو آهي, ڪير بهتر يا وڏو آهي اهو بحث بيڪار آهي. ان حقيقت تي زور ڏيڻ ۽ پوءِ ان ئي آيت ۾ نڪاح جي ڳالهه ڪرڻ اسان مان انهن ماڻهن لاءِ وڏي اهميت رکي ٿو، جيڪي نڪاح جي صلاح مشوري جي ميدان ۾ آهن..

جنس جي برابري جي هن روش ۾ ڦيرڦار انسانن جي حيثيت ۾ ازدواجي رشتن ۾ عدم توازن جو سبب بڻجندي آهي جيڪا غير فعال نڪاح ڏانهن ويندي آهي.. جڏهن به هڪ پارٽي پاڻ کي قانون کان مٿانهون يا مٿانهون سمجهي ٿي ته طاقت جي توازن ۾ تبديلي اچي ٿي جيڪا طاقت جي غلط استعمال يا غلط استعمال جو سبب بڻجي سگهي ٿي ڇو ته گهٽ قيمتي ساٿي کي آسان شڪار طور ڏٺو ويندو آهي.. ڪيتريون ئي ازدواجي مشڪلاتون ڪنٽرول ۽ قاعدي جي حڪمت عملي جي بنياد تي يا سبب آهن.

سڀني انسانن مردن يا عورتن جي برابري تي زور ڏيندي ۽ ان کي شادي جو بنياد بڻائي, الله تعاليٰ پنهنجي لامحدود حڪمت ۾ امن قائم ڪرڻ جا بنيادي اصول رکيا آهن, انهي سان گڏ مڙس ۽ زال کي مختلف ڪردارن جي تفويض فعلي حڪمت عملي جي بجاءِ انسانن جي صلاحيت جو سوال.

حضرت محمد ﷺ جن (صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ) بيان ڪيو آهي ته: “مرد ۽ عورت هڪ ٻئي جا ٻه حصا آهن” (بخاري). هيءَ حديث ان حقيقت کي به گهرائي ٿي ته مرد ۽ عورت هڪ ئي ماخذ مان پيدا ٿيا آهن. ان کان سواء, نبي ڪريم صلي الله عليه وآله وسلم جڙيل اڌ جي تشبيهه کي استعمال ڪندي مردن ۽ عورتن جي لاڳاپن جي باهمي فطرت ۽ هڪ ٻئي تي منحصر فطرت کي واضح ڪيو آهي..

مٿين قرآني آيت موجب اسلام ۾ نڪاح جو مقصد ۽ مقصد اسان کي امن ۽ سڪون ۾ رهڻ جي قابل بنائڻ آهي.. اسان لاءِ ضروري آهي ته انهن لفظن ۽ انهن جي اهميت کي اسلامي فريم ورڪ ۾ سمجهون.

امن قائم ڪرڻ لاءِ ڪجهه شرطن کي پورا ڪرڻو پوندو. امن جا اهي شرط انصاف آهن, انصاف, برابري, برابري, ۽ گڏيل حقن کي پورو ڪرڻ. ان ڪري ڪو به ظلم هجي چاهي اهو ظلم هجي, يا ظلم, جيڪڏهن مسلمانن جي گهرن ۾ امن قائم ڪرڻو آهي ته اهو برداشت نه ٿو ڪري سگهجي.

ملڪي دائري ۾ ظلم تڏهن ظاهر ٿئي ٿو جڏهن شوريٰ جو عمل ٿئي ٿو (صلاح) سمجهوتو ڪيو ويو آهي, نظرانداز يا نظرانداز ڪيو ويو. جڏهن هڪ ساٿي (اڪثر ڪيسن ۾ مڙس) هڪ طرفي فيصلا ڪري ٿو ۽ قيادت جي آمرانه انداز کي لاڳو ڪري ٿو, امن سان ٺاهه ڪيو ويو آهي. ظلم موجود آهي جڏهن گهريلو بدعنواني جي ڪنهن به قسم جو مرتکب ٿي رهيو آهي.

ٻئي طرف سڪون هڪ اهڙي حالت آهي جيڪا تڏهن حاصل ٿيندي آهي جڏهن امن قائم ٿي ويندو آهي. سڪون تباه ٿي ويندو آهي جڏهن تڪرار هجي, دٻاء ۽ ڪاوڙ. اهو هڪ غلطي آهي ته سڪون جو مطلب آهي خوشي جي دائمي حالت. جيئن ته مسلمان هجڻ اسان کي سانحات ۽ آفتن کان محفوظ نٿو رکي.

حقيقت ۾ الله اسان کي قرآن ۾ ٻڌائي ٿو ته اسان کي آزمايو ويندو (2:155,57). سڪون جي ڪهڙي حالت آهي اها اسان کي طاقت ڏئي ٿي ته زندگي جي ڏکين لمحن کي پنهنجي زالن سان گڏ الله جي فرمانبردار ٻانهن جي حيثيت سان سنڀالي سگهون.. الله تعاليٰ پنهنجي لامحدود رحمت ۾ اسان کي اهي اوزار پڻ فراهم ڪري ٿو جن جي مدد سان اسين هن امن ۽ سڪون جي حالت کي حاصل ڪري سگهون ٿا..

شوريٰ کان سواءِ ٻيو اصول جنهن تي اسلامي خانداني زندگي قائم آهي رحمت آهي (رحم), ۽ هن آيت ۾ الله اسان کي ٻڌائي رهيو آهي ته هن زالن جي وچ ۾ رحم ڪيو آهي. تنهن ڪري اسان پنهنجي فطرت سان پنهنجي زالن تي رحم ڪرڻ لاءِ مائل آهيون. رحم، شفقت جي ذريعي ظاهر ٿئي ٿو, معافي, پرواهه ۽ عاجزي.

اهو ظاهر آهي ته اهي سڀئي اجزاء آهن جيڪي ڪامياب ڀائيواري لاء ٺاهيندا آهن. اسلام ۾ نڪاح سڀ کان مٿانهون آهي شراڪت جي بنياد تي برابري جي برابري ۽ ڪردار جي وضاحت. شادي يا خاندان ۾ رحم جو فقدان ان کي اسلامي اصطلاحن ۾ غير فعال بڻائي ٿو.

الله تعاليٰ وڌيڪ فرمائي ٿو ته هن کي رحمت کان علاوه به رکيو آهي, زالن جي وچ ۾ پيار. بهرحال اها ڳالهه ياد رکڻ گهرجي ته عشق جو اسلامي تصور عام طور تي سمجھايل رومانوي محبت کان مختلف آهي، جنهن کي مغربي ثقافتن ۾ اهميت ڏني وئي آهي..

بنيادي فرق اهو آهي ته اسلامي مفهوم ۾ مرد ۽ عورت جي وچ ۾ محبت صرف قانوني نڪاح ۾ محسوس ۽ ظاهر ڪري سگهجي ٿي. مرد ۽ عورت جي وچ ۾ محبت جي اظهار لاءِ هڪ صحتمند رستو پيدا ڪرڻ ۽ سيڪيورٽي فراهم ڪرڻ لاءِ ته جيئن محبت وارو رشتو ترقي ڪري سگهي., ان کي شرعي تحفظ ڏيڻ ضروري آهي (اسلامي قانون).

اسلام ۾ ازدواجي محبت ھيٺين ڳالھين تي مشتمل آھي:

ايمان: مسلمان زالن جو هڪ ٻئي سان جيڪو پيار هوندو آهي اهو الله تعاليٰ جي رضا لاءِ هوندو آهي. اهو الله جي طرفان آهي ته اسان پنهنجي گڏيل حقن جي دعوي ڪندا آهيون (قرآن 4:1) ۽ اهو الله جي آڏو آهي ته اسان مڙس ۽ زال جي حيثيت ۾ اسان جي رويي لاءِ جوابده آهيون.

اهو برقرار رکي ٿو: پيار وسائڻ لاءِ نه پر قائم رکڻ لاءِ آهي. الله اسان لاءِ پنهنجي محبت جو اظهار روزي ذريعي ڪري ٿو. اسلام ۾ پيار ڪرڻ اسان جي پياري کي جسماني طور تي برقرار رکڻ آهي, جذباتي طور, روحاني ۽ ذهني طور تي, اسان جي بهترين صلاحيت تائين (مادي طور تي قائم رکڻ مڙس جو فرض آهي, پر جيڪڏهن زال چاهي ته هوءَ به حصو ڏئي سگهي ٿي)

قبول ڪري ٿو: ڪنهن سان پيار ڪرڻ ان کي قبول ڪرڻ آهي جيڪو اهي آهن. اها خود غرضي آهي ته ڪوشش ڪري ڪنهن کي ڍنگ سان ٺاهيو جيئن اسان چاهيون ٿا ته اهي هجن. سچو پيار انفراديت کي چيڀاٽڻ يا ذاتي اختلافن کي ڪنٽرول ڪرڻ جي ڪوشش نه ڪندو آهي, پر فرق کي گڏ ڪرڻ لاءِ وڏي ۽ محفوظ آهي.

چئلينجز: پيار اسان کي چيلينج ڪري ٿو ته اسان سڀ ڪجهه ڪري سگهون ٿا, اهو اسان کي حوصلا افزائي ڪري ٿو اسان جي قابليت ۾ ٽيپ ڪرڻ ۽ اسان جي ڪاميابين تي فخر ڪري ٿو. اسان جي پياري کي فعال ڪرڻ لاء انهن جي صلاحيت کي محسوس ڪرڻ لاء سڀ کان وڌيڪ ثواب وارو تجربو آهي.

مهربان: رحم اسان کي پيار ڪرڻ تي مجبور ڪري ٿو ۽ پيار اسان کي رحم ڪرڻ تي مجبور ڪري ٿو. اسلامي مفهوم ۾ اهي ٻئي مترادف آهن. جنهن صفت کي الله تعاليٰ پنهنجي لاءِ اعليٰ اختيار ڪيو آهي، اها آهي ته هو سڀ کان وڌيڪ رحم ڪندڙ آهي. رحمان جي اها صفت (رحم ڪندڙ) ذڪر ڪيو ويو آهي 170 قرآن ۾ ڀيرا, ايمان آڻڻ وارن لاءِ رحم ڪرڻ جي اهميت. عملي استعمال ۾ رحم جو مطلب آهي رحم ڪرڻ ۽ ڏيکارڻ ۽ خيرات ڏيڻ.

بخشيندڙ: محبت معافي طلب ڪرڻ ۾ ڪڏهن به فخر نه ڪندي آهي يا معاف ڪرڻ ۾ تمام گهڻي بخل ناهي. ڏک ۽ تڪليفن کي ڇڏي ڏيڻ لاءِ تيار آهي. بخشش اسان کي اجازت ڏئي ٿي ته اسان کي پنهنجو پاڻ کي بهتر ۽ درست ڪرڻ جو موقعو ڏيو.

عزت: محبت ڪرڻ جو مطلب آهي احترام ڪرڻ ۽ قدر ڪرڻ ماڻهوءَ جو سندن تعاون ۽ سندن راءِ. احترام اسان کي اجازت نه ٿو ڏئي ته اسان جي پيارن جي لاءِ قدر وٺون يا انهن جي ان پٽ کي نظرانداز ڪريون. اسان پنهنجي زالن سان ڪيئن لهه وچڙ ۾ آهيون اهو ظاهر ڪري ٿو ته اسان انهن جو احترام ڪندا آهيون يا نه.

رازداري: اعتماد محبت جو سڀ کان اهم جزو آهي. جڏهن اعتماد ۾ خيانت ڪئي ويندي آهي ۽ رازداري سمجهي ويندي آهي, پيار پنهنجي روح کي وڃائي ٿو.

سنڀاليندڙ: پيار هڪ تمام گهڻي شوق کي فروغ ڏئي ٿو جيڪو اسان جي هر ڪم ۾ پرواهه ۽ حصيداري جو حڪم ڏئي ٿو. اسان جي پيارن جون ضرورتون اسان جي پنهنجي مٿان ترجيح وٺن ٿيون.

مهرباني: سيره (سوانح عمري) اسان جي پياري نبي صلي الله عليه وآله وسلم جي مثالن سان مالا مال آهي, هن پنهنجي خاندان ۽ خاص طور تي پنهنجي زالن ڏانهن ظاهر ڪيو. جڏهن ته سندس صبر آزمايو ويو, هو ڪڏهن به لفظ يا عمل ۾ بي رحم نه هو. پيار ڪرڻ آهي مهربان ٿيڻ.

وڌي ٿو: ازدواجي محبت جامد نه هوندي آهي اها ازدواجي زندگيءَ جي هر ڏينهن سان گڏ وڌندي آهي. اهو ڪم ۽ عزم جي ضرورت آهي, ۽ ايمان جي ذريعي پاليو ويندو آهي جڏهن اسان الله جي نعمتن جا شڪرگذار ۽ قدر ڪندا آهيون.

وڌائي ٿو: پيار اسان جي تصوير کي وڌائي ٿو ۽ اسان جي دنيا کي خوبصورت بڻائي ٿو. اهو جذباتي سيڪيورٽي ۽ جسماني صحت فراهم ڪري ٿو.

بي خودي: پيار غير مشروط ڏئي ٿو ۽ فرض جي حفاظت ڪري ٿو.

سچائي: محبت بغير ظلم ۽ وفاداري کان سواءِ ايمانداري آهي.

ذريعو: سائونڊ ويزن

ذريعو: اسلام ق&اي

مهرباني ڪري اسان جي فيس بوڪ پيج ۾ شامل ٿيو: www.facebook.com/purematrimony