Подоши таваккали комил ба Аллох

Вақте ки одамон бо ягон масъала дучор меоянд, мехоҳад ё эҳтиёҷ, Аввалин чизе, ки онҳо ин корро мекунанд, ба дигарон дар ҷустуҷӯи ҳалли. Вақте ки чизҳо хато мекунанд, Ин аст он вақте ки онҳо ба Худо кӯмак мерасонанд.

Аммо, Яке аз сифатҳои тақво ва адолат аст, ки мӯъминон ба Худо танҳо ва ҳар чӣ эҳтиёҷоти онҳоянд, таклиф мекунанд, ба ҷои он ки ба Худо муқобилат кунанд.

Расули Худо с salallahu ‘alayhi wa sallam гуфт: ”Кӣ ба ман кафолат медиҳад, ки аз инсон чизе талаб намекунад, ва ман ба ӯ биҳишт кафолат медиҳам (дар бозгашт)? Ҳамин тавр Тарребан гуфт, "Ман", ва илова кард, "Ва ман ҳеҷ гоҳ ҳеҷ кас чизе намепурсам." [Абу Довуд]

Ва зинокоронро аз азоби охират ҳушдор додааст, for those who place their full trust in their Lord, seeking ALL good from Him, Allah will send for him help from different sources – be it from people or a change in circumstances.

Беҳтарин adhkar ба гуфтани ин масъала:

Бигӯ: «Бигзор Худо Худои худое нест?

Хасиро
Wa huwa rugh (Arsh` Arshil 'Athem

Бигӯ: Аллоҳ барои ман кифоя аст. Ҳеҷ чиз ҳақ надорад, вале ӯ, Дар Ӯ таваккал кардам ва Ӯ Парвардигори арши бузург аст [Қуръон, 9:129].

Паёмбар salallahu ‘alayhi wa sallam дар саҳар ва бегоҳӣ ҳафт маротиба гуфта мешавад – Ҳамин тавр, инро ба хотира ба хотир оред ва то ҳоло таъмин кунед, Шумо аз Худо чиз мепурсӣ, Новобаста аз он, ки чӣ қадар калон ё хурд аст. Мукофот барои ин камтар аз биҳишт нест!