Тарбия - Тарбияи дуруст

Сарчашма: aaila.org

Муаллиф: Умми Солиҳа |

Ман кӯшиш кардам, аммо ман ҳамеша ҳис мекунам, ки ман метавонам беҳтар кор кунам. Ман гумон мекунам, ки ин ҳолат дар аксари волидон аст - онҳо ҳеҷ гоҳ аз кори худ қаноатманд нестанд.

Ҳоло, ки ман дар тӯли чанд моҳи оянда дар рухсатии ҳомиладорӣ дар хона бо кӯдакон ҳастам, Ман нақша доштам, ки ба якчанд одатҳое, ки кӯдакон ба даст овардаанд, тамаркуз кунам ва дар куҷое ки ман кори хубе мекардам ва дар куҷо метавонам такмил диҳам.. Якчанд одатҳое ҳастанд, ки ба ман дахл доранд, баъзе дашномҳое, ки ба дарун даромад ва табъи бади Бонуи хурдсол ду.

Ин ҳафта модарам ба ман гуфт, ки ҳоло ман дар хона ҳастам, Ман бояд ба одобу одоби кӯдакон таваҷҷуҳ кунам – ӯ гуфт, ки ӯ эҳсос намекунад, ки кӯдакон махсусан “тарбия” ё тарбияи бузург доранд ва ман бояд инро ислоҳ кунам.. Дар аввал ман каме дарднок ва дифоъ ҳис кардам - ​​дар ниҳоят, ин барои набудани кӯшиш нест ва ҳеҷ чизи муҳимтар барои дуруст шудан нест., бинобар ин ман фикри бади кор карданро ба шикам кашида наметавонистам. Баъд ман дар бораи он чизе ки вай гуфта буд, фикр кардам. Ман боварӣ дорам, ки танқидро дар сари худ қабул кунам ва дар бораи он чизе, ки ба он водор шуда буд, фикр кунам, ҳатто агар ман бо он розӣ набошам. Вақте ки аз модарам меояд, Ман бештар ният дорам, ки дар бораи он чизе, ки гуфта шудааст, андеша кунам.

Ман каме гум шудам, ки чӣ гуна метавонам баҳо диҳам, ки оё ман фарзандонамро хуб тарбия карда истодаам ва боз чӣ кор кунам ё не.. Ман фаҳмидам, ки ман бояд ба таърифе баргардам, ки тарбия чист. Ба забони араби тарбия маънои «нашъунамо» ё «коркард», барои мусулмонон ин истилоҳ маъмулан барои ишора ба рушд ва таҳсилоти кӯдак истифода мешавад. Ман бо як қатор таърифҳо дучор омадаам:

• «Дар бораи он чизе, ки барои инкишофи шахси тарбияшаванда зарур аст, ғамхорӣ кардан ... калимаи Ар Раб (Худованд) аз калимаи тарбия гирифта шудааст (тарбия кардан)»¹
• "…тарбия кардан, пуштибонӣ ё нигоҳубини кӯдак аз марҳила ба марҳила то ӯ / вай итоаткор ва одил мешавад»²
• «Тарбия ва ба воя расонидани мусалмони солеҳе, ки дар ҳама корҳо солим ва комил бошад, аз қабили саломатӣ, менталитети, дин, рух, ахлок, идоракунӣ ва эҷодкорӣ»³

Вақте ки ман фикр мекунам, ки дар фарҳанги волидайни ман чӣ тарбият дониста мешавад, он майл дорад, ки баъзе чизҳоро ифода кунад:

• Ба падару модар итоат кардан (ва ба ҳар каси дигаре, ки аз шумо калонтар аст, ки дар атрофи шумо ҳастанд)
• Суханони хуби урду
• Дида шудану нашунидани
• Бетартиб ё ифлос намешавад.
• Ҳеҷ гоҳ, ҳамеша ҷавоб медиҳад
• Ва ман боварӣ надорам, ки дигар чӣ….

Дар њафтаномаи њафтанома (кружоки таълимй) иштирок мекунам, Тарбияи дурусти худамон ва фарзандони мо чизест, ки занҳо таҳқиқ кардаанд. Унсурњои асосии тарбияи нек ва воситањои ташаккули он, ки мавриди баррасї ќарор гирифтанд, љамъбаст шудаанд:

1. Имон ё имон - Асосан маънои онро дорад, ки мо бояд фарзандонамонро таълим диҳем, ки ҳама чиз аз ҷониби Худост (СВТ), ки Ӯ моро офаридааст ва ниёзҳои моро қонеъ мекунад. Мо бояд дар душворӣ ба сӯи Ӯ рӯй оварем ва танҳо ба Ӯ таваккал кунем.
2. Суннат – Муҳаббатимиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламнинг намунаси билан яшашимизни таъминлаш (ассалому алейкум). Ин аз мо талаб мекунад, ки омӯзем, ки ӯ чӣ тавр ҳаёти ҳаррӯзаи худро дошт, чӣ гуна ӯ тиҷорат ва муносибатҳои худро ба роҳ монд ва сипас дар ҷои зарурӣ ба ин тақлид кунад. Хеле зуд-зуд, мегӯем, ки чизе, ки суннат аст, воҷиб нест, балки фақат ташвиқ аст. Ин ба мо имкон медиҳад, ки суннатро аз ҳаёти ҳаррӯзаи худ дур кунем. Дар асл мо бояд қадри суннатро дошта бошем ва кӯшиш кунем, ки онро дар ҳаёти худ ва фарзандонамон амалӣ созем.
3. Намоз ё намоз - Мо бояд фарзандони худро ба намози панҷвақта ташвиқ кунем, то ин як одати якумрӣ гардад. Ин одат инчунин дар дигар соҳаҳо, аз қабили тозагӣ ва риояи вақт интизомро ҷорӣ мекунад. Паёмбари азизамон (ассалому алейкум) фармуданд, ки фарзандонамонро аз синни ҳафтсолагӣ ба адои намоз ташвиқ кунем.
4. Дониш - Мо бояд фарзандонамонро аз хурдсолӣ дар бораи имонашон омӯзонем, то онҳо бидонанд, ки чӣ ҳаллу ҳаром аст., чӣ ҷоиз ва ҳаром аст ва чӣ гуна зиндагии ҳаррӯзаамонро ба тариқи Худо пеш барем (СВТ) фармон додааст.
5. Хотира - Ин аз мо тақозо мекунад, ки фарзандони худро ба ёди Офаридгори худ дар давоми рӯз тавассути дуоҳои "маснун"-и худ ташвиқ кунем, ба монанди дуоҳои ворид шудан ба хона., ворид шудан ба ванна, пеш аз хӯрдан, пеш аз хоб, ҳангоми бедоршавӣ ва ғ. Ин ҳам аз мо тақозо мекунад, ки фарзандонамонро истифода аз ибораҳои исломӣ омӯзем: гуфтани Бисмиллоҳ ҳангоми оғози кори нав, Алҳамдулиллоҳ ба ҷои гуфтани хуб, Мошоаллох вакте ки чизеро дуст медоранд, Астугфируаллох вакте ки не.
6. Ихлок ё хислати хуб - ин ба тарзи рафтори мо нисбат ба дигарон тамаркуз мекунад. Ислом роҳи беҳтарини рафтор бо одамони гуногун - эҳтиром ба калонсолонро ҳидоят мекунад, мехрубонй нисбат ба чавонони мо, ва нисбат ба хамсояхоямон маданиятнокй. Ислом ҳуқуқҳои ҳар як аъзои оиларо муайян мекунад, аз хамсояхо, аз камбагалону бегонагон, хох мусулмон ва хох гайри мусулмон. Як унсури ин ба фарзандони мо хотиррасон кардан аст, ки мусалмон касест, ки аз забони ӯ худро дар амн ҳис кунад ва мо набояд эҳтиёт кунем, ки ҳаргиз ба ғайбат ва тӯҳмат машғул нашавем..
7. самимият - Ҳар коре, ки мо мекунем, бояд барои ризои Аллоҳ бошад (СВТ). Амалҳои неки мо аз рӯи ниятҳоямон подош мегиранд. Аксар вақт фарзандони мо мекӯшанд, ки моро писанд кунанд ё ба ҳайрат оранд. Фарзандларимизга ҳар бир қилаётган ишлари Аллоҳнинг розилиги учун бўлиши шарт (СВТ) ба даст овардани мукофоти хакикй.
8. Даъват ба Аллоҳ - ин метавонад ҳангоми омӯхтани тарбияи кӯдакон аҷиб садо диҳад, вале ман онро дохил кардам, зеро он чизеро, ки шавҳарам ба ман гуфта буд, ба ёд овардам, ки «ҳамин ки шумо ба дигарон таъсир нарасонед, онҳо ба шумо таъсир мерасонанд, яъне. шумо ё бо дигарон дар бораи Ислом маълумот медиҳед ва ба атрофиёнатон таъсир мегузоред ё ба ҷомеа ва муҳити шумо дар маҷмӯъ ба шумо таъсир расонида, шуморо ташаккул медиҳед».. Ман фикр мекунам, ки мо бояд фарзандони худро ба ифтихори дини худ ва либоспӯшӣ ташвиқ кунем, мувофнки рафтор ва зиндагй кардан. Бо ин кор онҳо барои дӯстони худ як шакли даъват мешаванд, хамсолон ва муаллимон. Ёд дорам, ки яке аз дӯстонам ба ман гуфт, ки духтарам пурсид, ки оё мусулмон аст ва кай ба ӯ гуфт, ки не, вай фикр мекард, ки духтари ман ин қадар рӯҳафтода шудааст, Алҳамдулиллоҳ ман он вақт фаҳмидам, ки Ислом барои фарзандони ман муқаррарӣ ва пешфарз шудааст, на он чизе ки онҳоро фарқ мекунад.

Ман рӯйхати дар боло зикршударо истифода бурдам, то дурусттар арзёбӣ кунам, ки ман фарзандонамро чӣ гуна тарбия мекунам. Ин барои муайян кардани он, ки ман чӣ кор карда истодаам ва чӣ кор карда метавонам беҳтар буд, ба ҷои он ки худро ноком ҳис кунам. Ин ба ман баъзе чизҳои равшане дод, ки дар болои он кор кунам, ба ҷои баъзе ҳисси норавшани чизҳое, ки дуруст нестанд. Ҳамзамон, он ба ман кӯмак кард, ки баъзе чизҳоеро муайян кунам, ки онҳо метавонанд одоби бад ҳисобида шаванд, аммо он қадар маро ташвиш намедиҳанд.

Дар байни инҳо барои фарзандони ман чизе талаб мекунад. Хусусан писари миёнаи ман хӯрокхӯр аст ва вақте ки мо ба дидори дӯстон меравем, худро нигоҳ дошта наметавонад. Дар як маврид, баромада, аз сохибхона пурсид, ки вай кай ба ошхона даромада, хурок ме-гирад. Дар мо (покистони) фарҳанги анъанавӣ шумо ҳеҷ гоҳ хӯрок намепурсед, магар дар байни дӯстони хеле наздик ва танҳо ҳангоми пешниҳоди он бигиред, Эҳтимол ин барои он аст, ки мизбонеро, ки барои иҷрои дархост чизе дастрас надошта бошад, хиҷолат надиҳад. Ин махсусан ба кӯдакон дахл дорад. Ҳамин тавр, вақте ки писари ман ба хонаи худаш меравад ва аввалин чизе, ки ӯ мепурсад, ки чӣ хӯрдан аст, ба назар чунин менамояд, ки вай одоб надорад. Ин махсусан маро ташвиш намедиҳад ва ман ҳамеша фарзандони худро ташвиқ мекардам, ки вақте чизе мехоҳанд, пурсанд ва боз пурсанд - ба фикрам, ин одат дар Ғарб бештар ташвиқ шудааст..

Иншоаллоҳ, ман умедворам, ки дар ин бора бештар омӯхтан ва кӯшиш ба харҷ медиҳам. Ба наздикӣ ба сарам омад, ки вакте ки ман мехонам ва барои омухтан ва ба даст овардани чизе бисьёр мехнат мекунам, ман одатан рохи хубро меёбам, чаро ин бояд дигар бошад? Агар мо барои омӯхтан ва амал кардан вақт ҷудо кунем, ин роҳнамо дар Қуръон ва Суннат мавҷуд аст.. Ман боварӣ дорам, ки фарзандони мо бузургтарин мерос ва садақаи ҷарии мо ҳастанд (давом додани хайрия) ва ман метавонам бо нокомӣ дар корҳои дигар зиндагӣ кунам, аммо на бо кори бади тарбияи фарзандонам.

Истинодҳои дар боло истифодашуда:

¹http://islamthedefinitions.com/2012/05/04/tarbiyah-ar-rabb/

²http://talimiboardkzn.org/?q=node/185

³http://rasoulallah.net/index.php/en/articles/article/9865

Сарчашма: aaila.org

Мехоҳед ин мақоларо дар вебсайти худ истифода баред, блог ё бюллетен? Шумо метавонед ин маълумотро аз нав чоп кунед, агар шумо маълумоти зеринро дохил кунед:

Сарчашма: www.PureMatrimony.com - Бузургтарин макони издивоҷ дар ҷаҳон барои мусалмонон

Ин мақоларо дӯст доред? Маълумоти бештарро тавассути ворид шудан ба навсозиҳои мо дар ин ҷо омӯзед: https://www.muslimmarriageguide.com

Ё бо мо сабти ном кунед то нисфи дини худро пайдо кунед Иншоаллоҳ: www.PureMatrimony.com