Фазилати зиёрати бемор

Оё медонӣ, ки аёдати бемор савоби бузург аст? Дар асл, Паёмбар (с) фармудаанд, ки яке аз панҷ вазифае, ки дар назди бародарону хоҳарони мусалмонат вогузоред, ин аст, ки ҳангоми бемориашон аёдаташон кунед..

Дар ҳадиси саҳеҳ, Паёмбар с:

“Ҳеҷ мусалмоне субҳидам ба аёдати мусалмони бемор намеояд, магар он ки ҳафтод ҳазор фаришта то шом бар ӯ дуруду салавот мегӯянд, ва шомгоҳон зиёрат намекунад, магар ин ки ҳафтод ҳазор фаришта то саҳар бар ӯ дуруд гӯянд ва меваҳои биҳиштро даравад.”

[Тирмизӣ]

Дар ривояти дигар, Паёмбар с:

«Ҳангоме ки мусулмон ба зиёрати ӯ равад (бемор) бародари исломи, то бозгашташ меваҳои биҳиштро дарав мекунад».
[мусулмон]

Зиёрати бемор низ аз чизест, ки Худованди мутаъол онро гиромӣ дорад. Дар ҳадиси қудсӣ, Аллоҳ таоло айтади:

«Эй фарзанди Одам, Ман бемор будам ва маро аёдат накардӣ.” Мард мегӯяд, «Эй Парвардигор, Чӣ гуна метавонам зиёрати Ту кунам, ҳол он ки Ту Парвардигори ҷаҳониён ҳастӣ?' мегуяд, «Оё намедонӣ, ки фалон бандаам бемор буд ва ту ӯро аёдат накардӣ?? Оё намедонӣ, ки агар ӯро зиёрат мекардӣ?, Маро бо ӯ меёфтӣ?

[мусулмон]

Пас, новобаста аз он ки шумо чӣ қадар банд бошед, Ҳатто даҳ дақиқаи рӯзатонро барои аёдати касе, ки мешиносед, ки бемор аст, ба хотири Аллоҳ сарф кунед.

Издивоҷи пок – Бузургтарин хидмати издивоҷ дар ҷаҳон барои мусулмонони амалкунанда